Popędy psychopatów

Grupa psychopatów z odchyleniami w dziedzinie popędów, a popędliwi wyróżniają się nadmiernym wpływem popędów na ich postępowanie, bez uprzedniej walki pobudek. Popędy płciowe, popęd do jedzenia, skłonność do napojów wyskokowych i narkotyków górują nad wszelkimi innymi motywami. Te czy inne popędy zakłócają tym typom możność regularnej pracy. Można, też powiedzieć, że niższe warstwy psychiki górują tu nad wyższymi. Czyn idzie szybko za głosem popędu, dlatego postępowanie psychopaty tego typu nabiera cech działania impulsywnego. Intelekt tych ludzi bywa niewysoki. Psychopaci ze zboczonymi popędami. Należą tu zjawiska takie jak piromania, kleptomania, dromomania (popęd wędrowczy) oraz zboczenia płciowe. Gurewicz zalicza tu przypadki, w których popęd pojawia się niespodziewanie z taką siłą, że psychopata nie może nie przetworzyć go w czyn. Czyn taki ma więc charakter impulsywny. Tutaj więcej niż gdziekolwiek indziej można mówić o głębokiej patologii, co zazwyczaj przejawia się w cielesnych właściwościach zboczonych psychopatów. III grupa psychopatów astenicznych – Astenicy.  Cechuje ich nadwrażliwość, poczucie własnej niewydolności, uraźliwość, lękliwość, delikatność. Uważają oni siebie za nieładnych, niemądrych, śmiesznych i zdaje im się, że otoczenie ich przenika, śmieje się z nich. Myśli te nie mają cech urojenia, lecz są logicznym wnioskiem, którego osnówą jest nieśmiałość. W omawianym układzie podkreślone jest ich pokrewieństwo z psychopatami sensytywnymi – Psychastenicy. Pod nazwą tą opisana jest nerwica natręctw z fobiami, którą Gurewicz uważa nie za proces chorobowy, lecz za psychopatię. Pawłow, którego żywo ta jednostka zajmowała, opisał z punktu widzenia patofizjologii typ, na podłożu którego rozwija się pod wpływem emocjonalnych lub cielesnych podniet ten proces chorobowy. IV grupa patologicznie zamkniętych w sobie i patologicznie podejrzliwych. Typy te nie są zupełnie jednorodne. Ich wspólną cechą jest skrytość, stan zasklepienia się we własnych przeżyciach, nietowarzyskość, odcinanie się od rzeczywistości. Przyjęło się nazywać ich schizoidami i paranoidami – mówi Gurewicz – lecz miana te są niesłuszne, gdyż zbliżają bez dostatecznych podstaw psychopatie te z psychozami. Zamkięci w sobie – znamionują ich, poza wymienionymi wyżej cechami, dziwactwa. Są to odludki, skłonne do samotności, do marzycielstwa, do mędrkowania. W zetknięciu z rzeczywistością zawodzą. Postępowanie ich bywa nieobliczalne dla otoczenia. Idą oni własną drogą, nie poddając się wpływom środowiska. Ich dostosowanie do wymogów życia bywa wadliwe, nie zżywają się z otoczeniem, często tracą siły na bezowocne, oderwane od potrzeb życia, fantastyczne i dziwaczne zajęcia. Los ich zależy w dużym stopniu od warunków środowiska, często też od własnych uzdolnień, których może im nie brakować. Są to często uzdolnienia jednostronne. Twórczość ich znamionuje nieliczenie się z rzeczywistością. Niemniej mogą dojść do cennych osiągnięć w życiu. [podobne: ile trwają studia lekarskie, ile trwają studia lekarskie do włosów, ile trwają studia lekarskie na włosy ]