Infuzja dwunastnicy kałem dawcy w przypadku nawracającego zakażenia Clostridium difficile AD 5

Przeprowadzono badanie rybotypowania PCR na szczepach uzyskanych od 34 pacjentów (patrz Dodatek dodatkowy). Czterdzieści jeden pacjentów ukończyło protokół badania. Jeden pacjent w grupie wyłącznie wankomycyny został wypisany ze szpitala po rozpoczęciu wankomycyny. W domu pacjent zdecydował się przerwać wszystkie leki z powodu ciężkiej niewydolności serca i przewlekłej obturacyjnej choroby płuc i zmarł 13 dni po randomizacji, bez podawania danych dotyczących odpowiedzi. W analizie zamiar-do-leczenia stwierdzono, że leczenie wankomycyną zakończyło się niepowodzeniem u tego pacjenta. Inny pacjent z grupy infuzyjnej wymagał podawania prednizolonu w dużych dawkach z powodu szybkiego zmniejszenia czynności przeszczepu nerki. Pacjent otrzymał przeszczep nerki od niespokrewnionego dawcy 11 miesięcy przed włączeniem do badania, a dysfunkcja przeszczepu odnotowano natychmiast po randomizacji, ale przed rozpoczęciem leczenia badanego. W tym czasie nefrolog sprzeciwiał się leczeniu kałem dawcy. Pacjent był leczony wankomycyną przez 45 dni, miał nawrót 41 dni po zaprzestaniu wankomycyny, a następnie był leczony przez infuzję dawcy-kału. Pacjent ten został wyłączony z analizy z powodu odchylenia protokołu, co spowodowało, że odpowiedź pacjenta na leczenie nie mogła być oceniona.
Dawcy
Spośród 77 kandydatów zatwierdzono 25 dawców (patrz Dodatek Aneksowy dotyczący wyników badań dawców). Kał z 15 dawców był stosowany w 43 infuzjach w grupie infuzyjnej oraz u pacjentów, u których wystąpił nawrót po leczeniu wankomycyną. Średnia (. SD) 141 . 71 g kału została podana. Średni czas od wypróżnienia do wlewu wynosił 3,1 . 1,9 godziny.
Wyniki badań
Rycina 2. Rycina 2. Szybkość leczenia bez nawrotu nawrotu zakażenia Clostridium difficile. Pokazano proporcje pacjentów, którzy zostali wyleczeni przez infuzję kałem dawcy (pierwszy wlew i ogólne wyniki), standardową terapią wankomycyną oraz standardową terapią wankomycyną i płukaniem jelita.
Z 16 pacjentów w grupie przyjmującej infuzję 13 (81%) wyleczono po pierwszej infuzji kału dawcy. 3 pozostałych pacjentów otrzymało drugi wlew z kałem innego dawcy w 14, 50 i 53 dniu po randomizacji; z tych pacjentów 2 zostały następnie wyleczone. Ogólnie, kał dawca wyleczył 15 z 16 pacjentów (94%). Rozdzielczość infekcji wystąpiła u 4 z 13 pacjentów (31%) w grupie leczonej wankomycyną iu 3 z 13 pacjentów (23%) w grupie otrzymującej wankomycynę z płukaniem jelita. Infuzja dawcy-kału była statystycznie lepsza w porównaniu do obu schematów wankomycyny (P <0,01 dla obu porównań po pierwszej infuzji i P <0,001 dla ogólnych szybkości wyleczeń) (Figura 2) [więcej w: dzianina dresówka, wbijanie pali, cyklopiroksolamina ]