Występowanie melancholii.

Melancholia występuje bez porównania częściej niż mania. Są chorzy, u których występują wyłącznie okresy depresyjne lub wyłącznie okresy maniakalne. U większości tych przypadków zauważyć można jednak krótkotrwale wychylenie w przeciwnym kierunku, zazwyczaj po ustąpieniu ostrego okresu. Wówczas melancholik na krótko jest w stanie hipomaniakalnym, a chory maniakalny na krótko w stanie subdepresyjnym. Wielu cyklofreników przechodzi naprzemiennie to melancholię, to manię, przy czym kolejność bywa różnoraka. Także długotrwałość poszczególnego okresu chorobowego i bezobjawowego (intervallum) bywa przerozmaita, z tym że z upływem lat stwierdza się z zasady pogorszenie. Czasem po wielu następujących po sobie okresach chorobowych następuje długotrwała przerwa, która zjawiskowo zdaje się być równoznaczna ze zdrowiem psychicznym. Długotrwały okres melancholii lub manii w młodym wieku, choćby trwał bardzo długo, pozwala na ogół rokować pomyślnie, tzn. że może potem nastąpić bardzo długi okres bezobjawowy. Znacznie gorsze rokowanie wiąże się natomiast z postaciami naprzemiennymi (forma alternans siue circularis), w których melancholia bezpośrednio przechodzi w manię lub odwrotnie, choćby przebieg poszczególnego okresu chorobowego był klinicznie lżejszy. Życie przynosi tu jednak często niespodzianki i pomyślne i niepomyślne. Na ogół każdy nawrót pogarsza rokowanie. Skracają się wówczas okresy bezobjawowe, a poszczególne okresy chorobowe trwają coraz dłużej i przebiegają ciężej. W ciężkich przypadkach i mania i melancholia mogą przejść, zwłaszcza w okresie przekwitania, w stan przewlekły. Czasem objawy pozostają nie bardzo nasilone, ale dostatecznie, aby przypadek trwałej hipomanii wymagał stałego trzymania w zakładzie zamkniętym, lub aby przypadek trwale utrzymującej się hipomelancholii wymagał ustawicznego dozoru. W tym ostatnim przypadku po ciężkiej fazie depresyjnej chory nie powraca do prawidłowego nastroju, lecz nadal jest lękliwy, przygnębiony, niezdecydowany i każdej chwili gotów do nawrotu depresji, a czasem nadal snuje myśli urojeniowe na temat swojej grzeszności, winy, niższości, ubóstwa, zrujnowanego życia, niewydolności, utraty sensu życia i pragnienia śmierci. Mimo myśli samobójczych chorzy ci bardzo często utrzymują się na wolności. U chorych tego typu częściej niż u innych widuje się stopniowe przejście sprawy w otępienie miażdżycowe lub starcze. Długotrwałość okresu chorobowego zarówno melancholii, jak i manii nigdy jednak nie wyłącza możliwości ustąpienia objawów – dowód, że mimo przewleczenia psychozy chodzi tu o zespól zasadniczo czynnościowy. [przypisy: forum kulturystyczne, ekrany bezszwowe, ekrany bezszwowe na włosy]