Percepcja.

„Przekrój strumienia świadomości da się przedstawić na podobieństwo pola widzenia wzrokowego. W danej chwili ostro myślę tylko o jednym przedmiocie, wszystko jedno, czy jest to jakby punkt, czy jakby pewna strukturalna całość. Kiedy nasza uwaga jest zaprzątnięta tym jednym przedmiotem, doznajemy w tym samym czasie wielu innych odczuć. Moją uwagę zaprząta wątek myślowy, który snuję, ale w tej samej chwili doznaję ucisku ze strony krzesła, na którym siedzę, do moich uszu dochodzą dźwięki odległych rozmów, doznaję budzącego się głodu. Wszystkie te uboczne doznania, na które w danej chwili nie zwraca się ostro moja jednokierunkowa uwaga, określa się nazwą percepcji. Doznania te są liczne i składają się na pole widzenia wewnętrznego, na tło aktualnych przeżyć, spośród których każdej chwili uwagą naszą możemy wyosobnić dowolny punkt. Punkt ten stanie się z kolei ostro przeżywanym świadomym przeżyciem. Od śledzonego uważnie wątku myślowego mogę uwagę moją oderwać i zwrócić na którąkolwiek z przytoczonych powyżej percepcji, np. zainteresuje mnie treść słyszanej z daleka rozmowy. Może się to stać dowolnie, ale może mi to też być narzucone. Jeżeli któraś z percepcji składającej się na tło pola widzenia osiągnie duże natężenie, może ona uwagę przyciągnąć ku sobie i stać się przedmiotem ostrego widzenia. Percepcja (postrzeżenie) staje się w ten sposób apercepcją (spostrzeżenie). O ile nie ma tego rodzaju rozpraszających uwagę ubocznych percepcji, potrafimy wytrwale i dowolnie śledzić świadomie jeden przedmiot poznania. Apercepcja nasza trwa wówczas dość długo i tworzy w czasie uporządkowane pasmo, wątek. Ta jednolitość wątku apercepcyjnego nie jest nieodzownym warunkiem prawidłowego przebiegu strumienia świadomości. [hasła pokrewne: maszyny pakujące, wbijanie pali, olej moringa, olej palmowy]