Opinia na temat psychopatii

Psychiatrzy często są skłonni do uważania psychopatii za coś ujemnego. Zapatrywanie to udzieliło się publiczności. Jest to pogląd niesłuszny. W praktyce psychiatrycznej istotnie miewamy przeważnie do czynienia z psychopatami subnormalnymi. Gdy jednak spojrzymy na zagadnienie ze stanowiska dziejów kultury, to stwierdzimy, że doniosłą rolę twórczą odgrywali niejednokrotnie psychopaci suprnaormalni. Były to jednostki o niezwykłych zaletach charakteru lub .temperamentu, które niezależnie od swoich właściwości ujemnych odznaczały się uzdolnieniami ponadprzeciętnymi. Jednostki te umiały właśnie dzięki ponadnormalnyin cechom charakteru, woli, temperamentu lub afektu wpływać w rozstrzygający sposób na przebieg dziejów. Supranormalne cechy charakterologiczne bywają więc zjawiskiem dodatnim i społecznie korzystnym. Psychiatria kliniczna nie ma powodu stykać się z tymi supranormalnymi odchyleniami osobowości psychopatycznych, lecz musi je brać pod uwagę w rozważaniach syntetycznych nad istotą psychopatii. Zresztą cechy ujemne i dodatnie mogą się w jednym człowieku ujawniać równocześnie. Było wielu wybitnych mężów stanu, trybunów, działaczy, reformatorów, wynalazców, twórców, którzy dodatnie cechy charakterologiczne łączyli ze skłonnościami przestępczymi, z fanatyzmem, z nieżyciowym dereizmem, z doktrynerstwem, z mizantropią, ze sknerstwem, ze skłonnością do narkomanii itd. [hasła pokrewne: badania przed oddaniem krwi, wideodermatoskopia, kwasy aha w kosmetyce ]