W radzieckim kodeksie karnym, gdzie

W radzieckim kodeksie karnym, gdzie nie ma odpowiednika art. 18 polskiego k.k., a więc brak jest pojęcia poczytalności zmniejszonej, stoi się na zasadniczym stanowisku, że psychopatów należy karać szczególnie su- rowo, gdyż tylko bardzo dotkliwa kara może ich odstraszać od działań prze- ciwspołecznych, a więc stanowić dla nich skuteczny hamulec rozumowy na przyszłość. Istotnie stwierdza się, że pobłażanie psychopatom daje złe wyniki społeczne, gdyż zachęca ich niejako do niepowściągliwości. Natomiast surowe obchodzenie się z psychopatami jest dobrą dla nich szkołą życia. Z doniesień autorów radzieckich wynika, że psychopatia przestała tam być klęską społeczną. Wobec różnorodności cech psychopatycznych podział typologiczny jest zada- niem wyjątkowo trudnym, równie trudnym jak klasyfikacja prawidłowych oso- bowości. Usiłowań takich podejmowano bardzo wiele, mimo to nie stworzono dotąd układu typologicznego, który by wszystkich zadowolił. Pochodzi to w pew- nej mierze stąd, że każdy układ klasyfikacyjny może być tworzony ze stano- wiska takiego lub innego sprawdzianu. Inny mianowicie sprawdzian zajmuje pedagoga, inny socj ologa, inny klinieystę, inny kryminologa. Rozbieżności układów klasyfikacyjnych mogą też pochodzić stąd, że za punkt wyjścia bierze się różne składowe struktury osobowości. Schneider (1923), korzysta- jąc przeważnie z opisów dawniejszych autorów, rozróżnia następujące typy psyche- patów: hipertyrniczni, depresywni, niepewni siebie, fanatyczni, o chwiejnym nastroju, żądni ważności, uczuciowo chłodni, bezwolni, asteniczni, wybuchowi. Kahn (1928) podzielił psychopatów na trzy grupy, zależnie od właściwości życia popędowego, temperamentu i charakteru. Zależnie od właściwości życia popędo- wego, rozróżnia on:: typy impulsywne, typy o słabym popędzie i psychopatów sek- sualnych; zależnie od temperamentu: hipertyrnicznych (pobudliwi, wybuchowi itd.), hipotymicznych (tępi, ubodzy w afekt, rzędy itd.) i poikilotymicznych (typy o chwiej- nyrn nastroju); zależnie od charakteru: przeceniających swoje “ja” (aktywni autyści i typy egocentryczne), niedoceniających swojego “ja” (bierni autyści i in.) i typy ambitendentne. [podobne: , przydomowe oczyszczalnie ścieków, badania psychologiczne, olejek arganowy do włosów ]