Stan zbliżony do śpiączki patologicznej.

W stanie snu fizjologicznego są więc możliwe przeżycia psychiczne. W drugim przypadku chodzi prawdopodobnie o nagłą utratę świadomości, a więc o stan zbliżony raczej do śpiączki patologicznej. Na podstawie doświadczeń Hessa można przeto dojść do wniosku, że ogniska (faei) międzymózgowia rozporządzają zespołami czynnościowymi natury zarówno wegetatywnej i ruchowej, jak i psychicznej. W niektórych z opisanych odczynów, co prawda nie mamy ostatecznego dowodu, że składnik psychiczny jest sprzężony ze składnikami ruchowo-wegetatywnymi. Mogłoby mianowicie chodzić tylko o zespół wegetatywno-ruchowy, wyrażający zazwyczaj dany afekt lub inny stan świadomości, lecz w danym przypadku tego składnika psychicznego pozbawiony. Opisany powyżej odczyn obronny lub napastniczy kota mógłby być tylko zespołem ruchowo-wegetatywnym. Kot by chciał być tego zdania, mógłby powołać się na fakt, że tuż po odstawieniu podniety elektrycznej następuje zupełne uspokojenie kota i, że trudno przypuścić, aby uczucie lęku czy gniewu mogło tak błyskawicznie przeminąć. Zapatrywanie to może być słuszne, dlatego rzecz wymaga dalszych jeszcze badań doświadczalnych i rozważań teoretycznych. Inaczej rzecz się jednak ma, gdy chodzi o sensorium. Niewątpliwie znaleziono jego ośrodek, umiejscowiony w międzymózgowiu. Psychofizjologiczne wnioski wysnute z przedstawionych powyżej doświadczeń harmonizują w zupełności z podanym poprzednio opisem struktury życia psychicznego. Doświadczeń czynionych na zwierzętach nie można oczywiście bezkrytycznie przenosić na człowieka. Jednakże z punktu widzenia ewolucji życia psychicznego elementarna struktura musi wykazywać analogię. Analogia leży w koncentrycznej budowie strumienia świadomości. Zagaszenie sensorium znosi możliwość życia psychicznego skoordynowanego, mianowicie na jawie, chyba że zmieniona jakościowo świadomość trwa nadal w marzeniu sennym lub w formie patologicznej. [przypisy: forum kulturystyczne, oddział dzienny psychiatryczny, badania z krwi na nerki]