Leczenie stanów depresji

Dzięki osiągnięciom ostatniej doby leczenie stanów depresji endogennej jest jeszcze skuteczniejsze. Liczba leków narosła i narasta, wybór między nimi wymaga znajomości diagnostyki w szczególnym stopniu. Upraszczając zawiłą rzeczywistość kliniczną, można podzielić przypadki depresji na przebiegające z pobudzeniem, niepokojem, lękiem i bezsennością oraz na typy, w których przeważa apatia, zanik energii i samorzutności. W tej drugiej grupie można stosować czyste przetwory tymoleptyczne, jak imipramina albo nialamid. W przypadkach pierwszej grupy pobudzające właściwości tofranilu mogą w pierwszej fazie leczenia raczej zwiększyć niepokój, lęk i bezsenność. Dlatego dodaje się do tofranilu inny lek o własnościach sedatywnych i nasennych, np. lewomeprornazynę (nozinan). Jest też kombinacja chemiczna tofranilu z nozinanem surmontil firmy Specia. Pod względem szybkości efektu i własności przeciwlękowych (anxiolysis) najbardziej się dzisiaj ceni amitryptylinę, która jest w sprzedaży pod różnymi nazwami (laroxyl, elavil, tryptizol, saroten, czeski prothiaden). Podmiotowa tolerancja tej grupy leków i ich nikła toksyczność sprawiają, że coraz więcej chorych przerywa sobie zbliżający się nawrót depresji jednym z nich. W warunkach oddziału zamkniętego zaczynamy w ciężkich stanach od sejsmoterapii, aby po kilku zabiegach przejść na dawki podtrzymujące amitryptyliny. Jeżeli wstrząsy elektryczne są przeciwwskazane, rozpoczynamy od amitryptyliny, która czasem już nazajutrz lub po paru dniach przełamuje niepokój i poprawia samopoczucie. Wstrząsy elektryczne pozwalają jednak uniknąć większych dawek leków tymoleptycznych, niezbędnych przy zapoczątkowaniu leczenia psychofarmakologicznego. [więcej w: aparat słuchowy dofinansowanie, kurczak gotowany kalorie, fizjoterapia w kosmetologii i medycynie estetycznej ]