Zależność przyrostu czasu trwania okresu

Od czego zależy przyrost czasu trwania okresów? Przyrost ten nie zawsze się stwierdza, mianowicie druga, trzecia i czwarta faza w stosunku do poprzedzającej przedłuża, się w 50% przypadków, staje się krótsza w 30% przypadków, pozostaje równie długa w 20% przypadków. Przedłużenie to ma miejsce wówczas, gdy przypada na wiek po 50 r. ż. Tylko wiek zdaje się więc odgrywać rolę. W wieku przed 50 rokiem nie da się określić, czy następne posuwy będą dłuższe, czy krótsze. Czas trwania okresów bezobjawowych. Waha się on w szerokich granicach między 1 tygodniem a ponad 30 lat. W przypadkach naprzemiennych remisje bywają krótsze niż w depresjach powrotnych. Dotyczy to okresów bezobjawowych między pierwszym a czwartym. Prawdopodobieństwo nawrotu jest więc większe w przypadkach naprzemiennych. Natomiast począwszy od piątej remisji czas jej trwania jest jednakowo długi w obydwóch postaciach choroby. W obydwóch postaciach cyklofrenii pierwsza remisja trwa przeciętnie najdłużej. Następne remisje trwają coraz krócej: w depresjach powrotnych zjawisko to jest wyraźne i stałe, w postaciach naprzemiennych regularność tego zjawiska jest wątpliwa. Druga remisja w 50% przypadków trwa krócej niż pierwsza, w 30% dłużej, w 15% jest jednakowo długa. Remisja od trzeciej do szóstej nie wykazuje w stosunku do poprzedzającej skrócenia czasu trwania częściej niż przedłużenia. Nieprzeciętnie krótkich okresów remisji należy oczekiwać: 1) jeśli chory ma ponad 50 lat. Dotyczy to zarówno depresji okresowych, jak i postaci naprzemiennych; 2) przy powikłaniu depresji okresowej psychopatią, nerwicą lub niedorozwojem umysłowym. Powikłania te zdają się nie odgrywać roli w postaci naprzemiennej. Obciążenie dziedziczne nie wywiera tego wpływu skracającego czas trwania remisji, i to bez względu na postać cyklofrenii. [więcej w: badania przed oddaniem krwi, wideodermatoskopia, kwasy aha w kosmetyce]