Podejrzliwi maja wzmożone mniemanie o sobie.

Natrafiając na przeciwności, nie znajdując oczekiwanego uznania, widzą oni w tych faktach niesprawiedliwy stosunek do siebie i podejrzewają otoczenie o złe zamysły. Zwyczajne wydarzenia lub słowa tłumaczą oni ksobnie. Nie dochodzi tu jednak do urojeń, gdyż w każdym konkretnym przypadku możliwa jest skuteczna perswazja, chociaż podejrzliwość nadal się utrzymuje, narażając ich na coraz to nowe przeżycia ksobne. Krytyka układu klasyfikacyjnego Gannuszkina-Gurewicza idzie w wielu kierunkach. Przede wszystkim łatwo zauważyć, że nie wszystkie z opisanych typów odgraniczone są wyraźnie od choroby. Wystarczy zwrócić uwagę na porywczych z grupy psychopatów afektywnych, u których w chwili wściekłości może dojść do zaburzeń świadomości, pozostawiających niepamięć. Przyjmuje się tu więc afekt patologiczny. To samo można powiedzieć o psychopatach z odchyleniami w dziedzinie popędów, do których to typów zaliczono ludzi z działaniami impulsywnymi. Podobnie rzecz się ma z nerwicą natręctw, która na równi z pawłowowskim podłożem uznana została za psychopatię. Zresztą w samym mianownictwie wielokrotnie powtarza się, przymiotnik “patologiczny”, którego powinno się unikać w stosunku do psychopatii, jeżeli pojęcie to ma oznaczać stany mieszczące się w obrębie normy. Dalszy zarzut jest również natury zasadniczej. Łatwo mianowicie zauważyć, że poszczególne typy są zapożyczone czy to od Kraepelina, czy od Kretschmera. Dotyczy to np. patologicznie zamkniętych w sobie, którzy są po prostu schizoidami albo patologicznie podejrzliwych, którzy są psychopatami typu mianowanie danego typu nie zmienia istoty rzeczy. Pod nową wiem nadal stara rzecz. [hasła pokrewne: olejek kokosowy, olejek kokosowy do włosów, olejek kokosowy na włosy ]