Łatwiej wywołać odczyny u kota bez kory mózgowej.

Stwierdzono np., że niektóre z tych czynności można wywołać łatwiej u zwierzęcia znarkotyzowanego niż na jawie, z czego wynika, że zewnątrz pochodne podniety i skojarzenia wpływają raczej hamująco na czynności niższych poziomów organizacyjnych. Także u kotów, pozbawionych kory mózgowej łatwiej niż u innych wywołać niektóre odczyny, w czym leży dowód doświadczalny hamującego działania kory. Wywołany prądem elektrycznym wybuch wściekłości u kota wykazuje wszystkie przejawy zewnętrzne tego afektu, a więc kot prycha, charczy, włosy na jego grzbiecie jeżą się, uszy kładą się ku tyłowi, źrenice rozszerzają się itd. Cały ten zespół ruchowy wygląda tak, jakby chodziło o postraszenie wroga, którego naprawdę nie ma. Jeżeli podrażnienie trwa dłużej lub podnieta zostanie wzmocniona, to kot staje się napastliwy: rzuca się na kogokolwiek lub uderza go ze zwykłą zręcznością swoją łapką. Przy silnym pobudzeniu dochodzi niekiedy do oddania kału i moczu. Zastanawiające jest, że w prawidłowych warunkach, np. przy spotkaniu kota z psem, zewnętrzne podniety wzrokowe czy inne muszą doznać przeróbki w korze mózgowej, aby przyszło do pobudzenia zespołu czynności wegetatywnych, ruchowych i psychicznych. Tutaj ta droga poprzez korę nie jest potrzebna, jeżeli odczyny te można wywołać – i to jeszcze łatwiej – u zwierząt pozbawionych kory mózgowej przez bezpośrednie drażnienie ośrodków podwzgórza. Godzien podkreślenia jest fakt, że przy bezpośrednim podrażnieniu podwzgórza, zupełnie jak w fizjologicznych warunkach, popęd napastniczy może nagle przedzierzgnąć się w pęd do ucieczki tak jak gdyby obie te dążności, służące wszak instynktowi samozachowawczemu współzawodniczyły ze sobą. Ma to ogromne znaczenie dla psychofizjologii i dla psychopatologii. [hasła pokrewne: forum kulturystyczne, oddział dzienny psychiatryczny, badania z krwi na nerki]